ببخش اگر نا خواسته از تو دور می شوم  دلواپست می کن  خانه ای سوت و کور می شوم  تو،به ندیدن من عادت نکرده ای من،به نبودن تو عادت نکرده ام به خدا مجبور می شوم!!!

 میدانی پزشکان که هیچ حتی مامورین بازیافت هم از این قلب شکسته قطع امید کرده اند 

  به توتبریک می گویم تادیروزهمه ازعشق قفس می ساختند ولی امروزتوگاوصندوق ساخته ای

به شیشه ی عینکم گل می مالم تا جنگنده های نا امیدی مردمک چشمانم را هدف نگیرند

همیشه با احساسم در ستیز بوده ام. گاه برنده می شدم و گاه بازنده! حاصل یک عمر عشق ورزیدنم، یک جمله بیشتر نیست: چه عاشقش بودی چه نه... هدیه اش را هدیه نده

یاد سال 55 (عدد فارسی) به خیر که قلبهایمان اگر چه وارونه اما کنار هم بود 

   نمی دانم چرا بهترین لحظه های جوانی...  در فکر و خیال هدر می رود؟ در التهاب یافتن راهی برای گفتن یک جمله به آن که دوستش می داری که:”ناخواسته عاشقت شدم سعی کن بفهمی!!!” (کار دیگری از دستم بر نمی آمدموفق باشی!)  

 نظم عمومی وجودت را بر هم زدم! بند چشمانت را هزار بار از اشک  تر کردم! زندانیان دیگرت را فراری دادم! عاشق آشوبگر تو اینجاست مرا به انفرادی قلبت بینداز! 

منبع:کتاب گیلاس آبی نوشته میلاد تهرانی